Tuwing enlistment period ng mga mag-aaral ng Mga Paaralang Loyola ng Pamantasan ng Ateneo de Manila, hindi naming maiiwasan ang magtanong-tanong ukol sa mga guro ng bawat kurso upang malaman namin kung sino ang aming agad na icli-click sa aming mga AISIS account. Dahil na rin sa Facebook, nagagawa naming magkaroon ng mga kumbaga’y maliliit na open forum ukol sa mga guro. Kunwari, magpopost ako sa Facebook group ng aking mga kaantas, isusulat ko, “Hey guys! 🙂 How is Samar for Fil12?”
(1) Isa sa aking mga screenshot na usapan ukol kay G. Samar. Ni-censore ko ang mga pangalan at mukha na aking nakita.
(2) Isa sa aking mga screenshot na usapan ukol kay G. Samar. Ni-censore ko ang mga pangalan at mukha na aking nakita. ‘Yung bandang naka-X, hindi si G. Samar ang pinag-uusapan, kundi ang “Econ prof” na nauna na ring binanggit ng nag-post.
(3) Isa sa aking mga screenshot na usapan ukol kay G. Samar. Ni-censore ko ang mga pangalan at mukha na aking nakita.
Aba, magdadagsaan na ang mga like at comment ukol kay G. Samar. Bagaman iba-iba ang mga pananaw ng bawat mag-aaral ukol sa isang guro, nabibigyan kami ng ideya kung anong klaseng guro ang isang ispesipikong tao. Narito ang ilan sa mga kadalasang tanong namin bilang mga estudyante:
Is he an easy-A? (Madali bang makakuha ng markang A sa klase niya?)
Does he curve? (Isinasaayos niya ba ang mga marka ng kanyang mga estudyante upang kahit na mababa ang mga ito, magiging mataas ang mga ito pagdating ng panghuling marka?)
Is he fun? (Masaya ba ang mga diskusyon ninyo sa klase?)
Is he terror? (Sadista ba siya magbigay ng grado o ‘di kaya naman ay sandamakmak na trabaho ang kanyang ipinagagawa sa napakaliit na takdang oras lamang?)
Hindi ko direktang sasagutin ang mga katanungan na iyan, ngunit bibigyan kita ng ilang dahilan kung bakit ko nga ba muling pinili si G. Samar para sa kursong Panitikan ng Pilipinas. Kung tutuusin, mayroon pa akong dalawang pagpipilian noon, si G. Francisco Carlota (madali umanong makakuha ng markang A sa kanyang klase) at si G. Michael Coroza (na isa umanong napaka-interactive na guro). Bago pala ang aking listahan, nais ko munang bigyan ng pambungad ang pangalan na “Edgar Calabia Samar” sa paningin ng karamihan sa aking batchmates na naging guro siya sa Sining ng Pakikipagtalastasan I o Sining ng Pakikipagtalastasan II.
Kilala siya bilang isang “terror” na guro. Nakatatakot daw siya magbigay ng mga pagsusulit. ‘Yung tipong mga tanong daw na magpapadali sa buhay mong makakuha ng markang D o F sa kanyang mga mahabang pagsusulit ang mga makaeengkuwentro mo. “Weird” din daw ang mga pinapagawa niyang pagsasanay. May mga babasahin din daw siyang “shocking” para sa ilang napakakonserbatibong tao. Higit pa rito, minsan daw ay nakadudurog ng puso ang pagkakaroon ng rejected blog entries ng ilan niyang mga naging estudyante. Gayunpaman, marami rin naman ang nagsasabi na isa s’yang kakaibang (sa mabuting paraan) guro na talagang masusulit mo raw ang binayad mo sa iyong tuition fee. Talagang matututo ka raw sa kanyang mga diskusyon. Higit pa rito, ginagawa raw niya ang kanyang makakaya upang pataasin ang mga panghuling marka na ibibigay niya sa inyo (hindi ito sa pamamagitan ng konseptong alam natin ukol sa “curving“). Ngayon, handa na akong ibigay ang aking tatlong pangunahing dahilan ko kung bakit ako #Nag-SamarTakeTwo.
Ito’y isang litrato ni Ginoong Edgar Calabia Samar. (Mula sa: http://farm1.staticflickr.com/112/314777503_90803bd0a3_z.jpg?zz=1)
#HindiTipikalNaGuroSiGinoongEgaySamar. Marami kang matututuhan sa kanya na “kakaiba.” Ibig kong sabihin, hindi s’ya iyong tulad ng karamihan sa mga guro natin na magtuturo ng mga bagay-bagay na kumbensiyonal na magdudulot sa iyong: mangopya gamit ang iyong kuwaderno at aralin ang nakopya sa bahay sapagkat magkakaroon ng maikling pagsusulit ukol sa mga bagay na iyong kinopya – aka memoryadong mga pagsusulit, ‘ika nga ng iba. Bibigyan ka niya ng mga pagkakataon bilang isang mag-aaral na itaguyod (at lumiha ng sarili mong) ang sining at panitikan. Mayroon siyang mga “pagsasanay” na tuturuan kang gumawa ng mga tula na may ispesipikong mga kahingian (dalit, diona, tanaga, may/walang impit, malakas/mahinang tugmaan, at iba pa). May nalalaman pa siyang mga pagsasanay kung saan gagamitin mo ang mga typographical elements ng pipiliin mong salita upang gumawa ka ng larawan na may koneksiyon sa salitang napili. Mayroon din siyang mga babasahin na “kakaiba.” Tulad na lamang ng pinabasa niya sa amin na “Cubao 1980” ni Tony Perez. Iyong babasahing iyon ang nagmulat sa mata ng karamihan sa aking mga kaklase sa mundo ng, sabihin na lang nating, “medyo R-18.” Gayunpaman, hindi naming ito sinuri bilang isang malaswang teksto. Tiningnan namin ang teksto bilang isang produkto ng panitikan na may sariling mithiin o layunin. Higit pa sa mga ito, mayroon din siyang mga pagsasanay na… #NoToSpoilerAlert. Kunin mo na lang siya bilang iyong guro sa susunod na pagkakataon upang magkaroon ka ng sarili mong #SamarExperience.
#HindiBoringAngMgaDiskusyonSaKlaseNiGinoongEgaySamar. Hindi ito ang klase na wala kang mapapala kung pumasok man o lumiban ka sa klase. Dahil na nga sa pagkakaroon ng mga “kakaibang” pagsasanay at mga babasahin na tinatalakay namin sa klase, nagiging interactive ang kanyang klase. Oo nga pala, sa simula ng bawat sesyon, nagbabahagi siya ng excerpts mula sa mga tula, kuwento, o anumang produkto ng panitikan na nais niyang ibahagi sa personal na ring kadahilanang gusto niyang payamain ang sense of culture ng kanyang mga mag-aaral. Bago ko makalimutan, isa rin pala siyang Palanca Awardee para sa ilang akda na isinulat niya. Balita ko nga, magsusulat na naman siya ng panibago niyang nobela, abangan niyo ‘to! Dahil na rin siguro sa kanyang natural na pagiging isang “manunulat” kaya sanay siyang “magdala” ng mga sesyon sa klase na marahil ay nagiging bahagi ng isa niyang aklat na kasulukuyan pa rin niyang binubuo na tatawagin na lamang natin sa bansag na, “Ang Mga Engkuwentro ni Egay sa Kanyang mga Mag-aaral.” Ayon sa ilan kong mga kakilala, kinukuha na lamang nila ang ilang guro sa kadahilanan na mataas ito magbigay ng marka, o ‘di kaya nama’y mabait, ngunit karaniwang reklamo naman nila ang “Boring ang klase.” Kahit pa pala sa labas ng klase, ‘di rin boring ang buhay sa ilalim ni G. Samar. Kakailanganin mong magpasa ng apat na tanggap (oo, minsan ay nare-reject) na malikhaing blog entries (na tatalakayin niya pa nang mas detalyado sa Schola Brevis) sa kahabaan ng semestre. Ang mga ito ang magsisilbing iyong pakikilahok sa klase o recitation grade. Sa pamamagitan nito, nabibigyan ka ng pagkakataon gamitin ang iba’t iba mong talento o kaisipan upang makakuha ng puntos para sa pakikilahok sa klase na kadalasan ay dalawampung bahagdan ng iyong kabuuang panghuling marka. Kung kukunin mo si G. Samar bilang iyong guro, #BoringClassesNoMore.
#MahirapMakakuhaNgMarkangFSaKlaseNiGinoongSamar. Mas madali pa ngang makakuha ng markang A kumpara sa markang F. Hindi ako nagbibiro. Oo, nakakuha ako ng markang A sa klase ni G. Samar noong nakaraang semestre (FIL 12). Mayroon siyang kakaibang sistema ng pagmamarka ng mga gawain/pagsasanay ng kanyang mga mag-aaral. Base pa rin naman ito sa sistema ng paggamit ng QPI sa Ateneo de Manila. Gayunpaman, mas nakatutulong ang kanyang sistema upang makakuha ka ng mas mataas na marka. Ayaw ko sanang direktang sabihin dito ang sistema ni G. Samar dahil magmumukhang ni-record ko lamang ang kanyang sinabi noong Schola Brevis, ngunit para na lamang sa mga hindi nakaaalam: karamihan sa inyong mga gawain ay magtuturing sa markang 4.00 bilang ang pinakamataas na marka na posibleng makuha. Kunwari, mayroon kayong 20-point quiz, bawat numerong maitatama mo ay may puntos na 4.00/20=0.2. Dahil dito, limang (5) tamang sagot lamang ang iyong kinakailangan upang makakuha ng markang 1.00 na katumbas ng isang D (pasang-awa). Samantala, sa pangkaraniwang grading system, ang pasang-awang marka sa isang 20-point quiz ay 14 (70% = D). Sa dulo ng semestre, ia-average niya ang inyong mga marka at nasa kanya na ang desisyon depende sa iyong ipinakitang galing (o interes siguro) sa klase niya kung pipiliin niya ang nakatataas o nakabababang marka kung saan man lumagay ang iyong average grade. Kunwari, nasa 3.51 ka, ito’y maaaring maging isang B+ (na may ceiling na 3.50) o A (na may ceiling na 4.00) sapagkat nasa gitna ng dalawang letter marks na ito ang iyong final average. Naguguluhan ka ba? Kung oo, basta magtiwala ka na lang sa akin. Para na rin mas maging kampante ka, sa aking block na karamihan ay BS Management Engineering majors, ang markang B+ ang kumbaga’y average grade, ayon na rin sa mga napagtanungan ko. Madaling makakuha ng mataas na marka sa klase niya. Ito pa pala: kadalasan, binibigyan niya ng puntos ang isang pagsasanay relative sa naging perfomance ng iyong mga kaklase. ‘Di siya ‘yung tipo ng guro na sasabihin mong “mataas ang standards. Ang kanyang mga standards ay base rin sa mga galing at talentong ipinamamalas ng iyong mga kaklase. Haha! Kaya, kung ako sa ‘yo, #EdgarSamarForAWorthItSemesterNa.
Bakit ko nga ba ito ngayon lamang ipopost? Sa katunayan, naeenjoy ko ang pagkakaroon ng batchmates ko ng impresiyon kay G. Samar bilang isang “terror” na guro. Kung hindi dahil sa mga ganitong usapin, marahil ay naubusan na ako ng slots sa kanyang klase noong enlistment period. Batch 6 kasi ako noon. Ngayon at there’s no more turning back, gusto kong ipagsigawan sa lahat ng mga Atenistang hindi pumili kay G. Edgar Samar bilang kanilang guro sa Panitikan ng Pilipinas na, “Sinayang ninyo ang inyong oportunidad na magkaroon ng #SamarExperience, #SamarRide at #SamarLife!” ‘Ika nga ng aking matalik na kaibigan na si Kate Lee, #FILIPINOIsMoreFunWithEdgarSamar.
– Jesse Brian B. Lui (122398), II – BS ME, FIL 14 – E
kuwentosatabitabi 
